അടുത്ത യജ്ഞം ഒരു തൂലികാ നാമം കണ്ടുപിടിക്കുക എന്നതായിരുന്നു. സ്വന്തം പേരിൽ ബൂലോഗത്ത് കുത്തിക്കുറിക്കുന്ന ആരെയും കാണുവാനുണ്ടായിരുന്നില്ല. വിശാലമനസ്കൻ, സങ്കുചിതമനസ്കൻ, ദിൽബാസുരൻ, കുറുമാൻ, കൈതമുള്ള്, കൊച്ചുത്രേസ്യ, അചിന്ത്യ, മാണിക്യം, വല്യമ്മായി, എഴുത്തുകാരി, ഇടിവാൾ, കുട്ടൻമേനോൻ, നിരക്ഷരൻ, സാക്ഷരൻ, നിസ്സാരൻ, കുട്ടിച്ചാത്തൻ അങ്ങനെ അങ്ങനെ ഇടിവെട്ട് പേരുകളുടെ വിളയാട്ടമായിരുന്നു ബൂലോഗത്ത്.
അങ്ങനെയാണ് ഞാൻ എന്നെ "വിനുവേട്ടൻ" എന്ന് വിളിക്കുവാൻ തീരുമാനിക്കുന്നത്. അന്ന് ബ്ലോഗുകളിൽ തിളങ്ങി നിൽക്കുന്നവരെക്കാൾ ഇത്തിരി പ്രായം അധികമുള്ളതിനാൽ ഒരു ബഹുമാനമൊക്കെ കിട്ടിക്കോട്ടെ എന്ന കണക്കു കൂട്ടലും എല്ലാവരുടെയും ഏട്ടനായി വിലസുമ്പോൾ ഉള്ള സുഖം ഓർക്കുമ്പോൾ ഉള്ള ആ ഒരു സുഖവും ആ തൂലികാ നാമത്തിന് ഫുൾ മാർക്ക് നൽകി.
അങ്ങനെ 2007 ൽ "തൃശൂർ വിശേഷങ്ങൾ" എന്ന ബ്ലോഗ് ജന്മം കൊണ്ടു. അടാട്ട് എന്ന ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തിലെ രസികരായ ചില കഥാപാത്രങ്ങളായിരുന്നു ബ്ലോഗിലെ മിക്ക പോസ്റ്റുകളിലും നിറഞ്ഞാടിയത്. അവരെയെല്ലാം വെളിച്ചത്ത് കൊണ്ടുവരാൻ പ്രചോദനമായത് എത്ര തവണ വായിച്ചാലും ഇന്നും നമ്മളെ തല കുത്തി നിന്ന് ചിരിപ്പിക്കുന്ന വിശാൽജിയുടെ "കൊടകര പുരാണം" തന്നെയാണെന്ന് നിസ്സംശയം പറയാം.
തൃശൂർ വിശേഷങ്ങളുമായി വിഹരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് ബൂലോഗത്ത് പുതിയൊരു മേഖല പരീക്ഷിച്ചാലോ എന്ന ചിന്ത ഉടലെടുക്കുന്നത്. എൺപതുകളുടെ ആരംഭത്തിൽ കോളേജിൽ പഠിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാലത്ത് ഞാൻ ചെയ്തു വച്ച ഒരു വട്ട്... ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുവാനുണ്ടായിരുന്ന ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് നോവലിന്റെ മലയാള പരിഭാഷ... അത് ഖണ്ഡശ്ശയായി ബ്ലോഗിൽ പോസ്റ്റ് ചെയ്ത് തുടങ്ങിയാലോ എന്നൊരു ആശയം മനസ്സിലൂടെ കടന്നു പോയി. അങ്ങനെയാണ് 2009 ൽ "സ്റ്റോം വാണിങ്ങ്" എന്ന ബ്ലോഗ് ജന്മം കൊള്ളുന്നത്. അതൊരു തുടക്കമായിരുന്നു. വിലമതിക്കാനാവാത്ത കുറെയേറെ സൗഹൃദങ്ങളാണ് അതെനിക്ക് സമ്മാനിച്ചത്. വിനുവേട്ടൻ എന്ന് കേൾക്കുമ്പോൾ ജാക്ക് ഹിഗ്ഗിൻസ് എന്ന പ്രശസ്ത നോവലിസ്റ്റിനെയും മനസ്സിൽ ഓർമ്മ വരുന്നുവെങ്കിൽ അതിന്റെ ക്രെഡിറ്റ് എന്നെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന പ്രിയ വായനക്കാർക്ക് തന്നെയാണ്. ജാക്ക് ഹിഗ്ഗിൻസിന്റെ ആറാമത്തെ നോവലിന്റെ വിവർത്തനത്തിലാണ് ഞാൻ ഇപ്പോൾ...
ബ്ലോഗുകൾ:
